چرا شاخص شارپ مهم است؟

حالا که نرخهای بهره پایین، مزایای بیشماری دارد، چرا فدرال رزرو، همیشه نرخهای بهره را پایین نگه نمی دارد؟

ضریب اهرمی – لوریج (Leverage)

قبل تر در مطلبی با عنوان مفاهیم پایه در بازار فارکس به طور مختصر لوریج یا ضریب اهرمی را معرفی کردیم. حال به طور مفصل و با ذکر مثال هایی سعی می کنیم مطلب را واضح تر برای شما بیان کنیم.

در این مطلب می خوانید:

لوریج (Leverage)

اهرم، ضریب اهرمی یا لوریج ابزار مهمی در بازار فارکس است که توسط بروکر ها یا همان کارگزاری ها در اختیار معامله گران قرار می گیرد تا معامله گران یا همان تریدر ها بتوانند با مقادیر بزرگتری نسبت به موجودی حساب خود وارد یک معامله شوند. زمانی که لوریج حساب معاملاتی شما بر روی ۱:۱۰۰ (یک به صد) باشد شما می توانید با موجودی حساب ۱ دلار وارد یک معامله ۱۰۰ دلاری شوید. در واقع می توان گفت با ضریب ۱:۱۰۰ قدرت معامله حساب شما ۱۰۰ برابر می شود. بروکر های مختلف مقادیر متفاوتی از لوریج را ارائه می دهند.

مثال از عملکرد ضریب اهرمی

در نظر بگیرید شما می خواهید یک معامله ۱۰۰۰ دلاری انجام دهید. در این وضعیت اگر لوریج شما ۱:۱۰۰۰ باشد تنها موجودی ۱ دلار نیاز است. اگر لوریج شما ۱:۱۰۰ باشد تنها ۱۰ دلار موجودی نیاز دارید و اگر ۱:۵۰۰ باشد تنها ۲ دلار موجودی در حساب خود باید داشته باشید. در واقع شما باید توجه به موجودی حساب خود و مقدار ضریب اهرمی حساب معاملاتی، محاسبه کنید چرا شاخص شارپ مهم است؟ تا چه حجمی می توانید وارد معاملات شوید.

ضریب اهرمی، خوب یا بد

با توجه به مطالبی که قبل تر گفته شد، ضریب اهرمی یا لوریج این قدرت را می دهد تا چندین برابر موجودی حساب خود وارد معامله شوید. بیان این مطلب ضروری است که شما به همین میزان هم ریسک معامله یعنی سود و ضرر خود را نیز زیاد می کنید. این موضوع که شما می توانید مثلا تا ۵۰۰ برابر سرمایه خود وارد معامله شوید طبیعتا باعث می شود با یک اشتباه کوچک خیلی سریعتر موجودی حساب خود را صفر کنید و اصطلاحا کال مارجین شوید. اهرم بالا این قدرت را در حساب شما ایجاد می کند تا با حجمی بیشتر از مقادیر معمولی وارد معامله شوید و این حجم زیاد یعنی حجم سود و ضرر بیشتر برای شما.

شما با یک حساب ۲۰۰ دلاری و لوریج ۱:۱۰۰ نمی توانید بیشتر از حدود ۰.۲ لات معامله کنید. در این حالت هر پیپ حرکت قیمت ۲ دلار سود یا ضرر می سازد. شما در همین حساب با لوریج ۱:۱۰۰۰ می توانید ۲ لات معامله کنید یعنی هر پیپ حرکت قیمت ۲۰ دلار! بدیهی است اگر در جهت مورد تحلیل شما حرکت کند سود سرشاری عاید شما می شود ولی در صورت اشتباه به سرعت و در چند حرکت حساب ۲۰۰ دلاری شما صفر می شود!

نکته مهم این است که برای هر معامله و مقدار پیپ که سود یا ضرر می کنید ضریب اهرمی یا لوریج هیچ تاثیری در مقدار ارزش هر پیپ ندارد. خیلی از افراد تصور می کنند اگر ۱۰ پیپ سود کنند و ضریب اهرمی بالاتری داشته باشند مقدار بیشتری دلار درامد دارند!

ضریب اهرمی چقدر باشد؟

این طور به نظر می رسد با توجه به مطلب قبلی و مثال های گفته شده درک کرده اید این ابزار چقدر خوب و چقدر بد است! حال اینکه این ضریب چقدر باشد بستگی به شما دارد ولی در حد توصیه می توانیم بگوییم حداقل در اوایل کار و با تجربه کم تا جای ممکن این مقدار را کم کنید. کمترین مقدار در بروکر های مختلف متفاوت است و ممکن است ۱۰، ۲۵ یا ۵۰ باشد که برای شروع مناسب است. بعد از کسب تجربه و زمانی احساس کردید اکثر معاملات شما سود آور است می توانید این مقدار را زیاد کنید تا با حجم های بیشتری وارد معامله شوید.

تغییر لوریج (Leverage)

برای تغییر مقدار لوریج ، باید وارد سایت بروکر خود شوید و در قسمت مشخصات حساب تجاری یا دمو خود این مقدار را تغییر دهید. تغییر این مقدار معمولا دارای تاییدیه های دو مرحله است یعنی معمولا از طریق ارسال پیامک یا ایمیل و وارد کردن کد ارسالی تغییر می کند. امیدواریم تا حدی توانسته باشیم درباره این موضوع بسیار با اهمیت شما را راهنمایی کرده باشیم. برای آشنایی بیشتر می توانید به دوره الفبای فارکس مراجعه کنید.

اندیکاتور CDD بیت کوین چیست؟ معرفی متریک آن‎‌چین Coin Days Destroyed

اندیکاتور Coin Days Destroyed یکی از شاخص‌های مهم در تحلیل On-Chain شبکه‌ها و رمزارزهاست. در این مقاله ابتدا شاخص CDD را معرفی می‌کنیم و سپس کاربرد این اندیکاتور مهم در تحلیل فاندامنتال بیت کوین و سایر رمز ارزها را آموزش می‌دهیم. با میهن بلاکچین همراه باشید.

برای تحلیل قیمت بیت کوین و سایر رمز ارزها روش‌های متنوعی وجود دارد. تحلیل فاندامنتال، تحلیل تکنیکال، بررسی توکنومیکس پروژه‌ها، از جمله روش‌های شناخته شده‌ای است که فعالان این بازار استفاده می‌کنند. تحلیل On-Chain یا روی شبکه یکی از روش‌های بسیار کاربردی و قدرتمند در ارزیابی و رصد فعالیت‌های صورت گرفته در یک شبکه بلاک چین و پروژه‌های مبتنی بر این تکنولوژی است. از آن‌جا که تمامی اطلاعات ذخیره شده در یک شبکه بلاک چین عمومی به صورت کاملا شفاف در اختیار عموم قرار دارد، در نتیجه می‌توان کوچکترین فعالیت افراد و تغییر در شبکه را به سرعت رصد کرد. همین ویژگی باعث شده تا بتوان به صورت کامل یک شبکه را مورد بررسی قرار داد. تعداد آدرس‌های جدید، میزان تراکنش‌های ارسال شده روی شبکه، مقدار کارمزد تراکنش‌ها، فعالیت هولدرهای شبکه و بسیاری از فاکتورها را می‌توان ارزیابی و تحلیل کرد. میهن بلاکچین نیز به دلیل اهمیت این موضوع، تحلیل اختصاصی آن‌چین شبکه بیت کوین و اتریوم را هر هفته در روزهای پنج‌شنبه منتشر می‌کند که در مقاله زیر، آخرین تحلیل ارائه شده را مطالعه کنید:

در این مقاله قصد داریم تا شاخص بسیار مهم و کاربردی Coin Days Destroyed یا به اختصار CDD را معرفی کنیم.

متریک CDD بیت کوین چیست؟

بسیاری از افراد با این شاخص از طریق سایت تحلیلی گلس‌نود آشنا شده‌اند؛ اما این شاخص در سال ۲۰۱۱ میان طرفداران اولیه بیت کوین به عنوان شاخصی مناسب برای بررسی حجم تراکنش‌های شبکه بیت کوین مطرح شد و مورد بحث قرار گرفت. برای این شاخص مولفه Coin Days اهمیت دارد که اشاره به تعداد روزهایی دارد که یک کوین (در واقع یک UTXO) به صورت دست نخورده در یک کیف پول باقی می‌ماند. به عبارتی، Coin Days به تعداد روزهایی که مقدار مشخصی از یک کوین هولد شده، اشاره دارد. برای مثال، اگر ۱ واحد رمز ارز بیت کوین به مدت ۱۰۰ روز در یک کیف پول دست نخورده باقی چرا شاخص شارپ مهم است؟ مانده و جابه جا نشود، Coin Days آن به صورت تجمعی برابر ۱۰۰ خواهد بود. یا اگر ۰.۰۱ بیت کوین به مدت ۱۰۰ روز در یک کیف پول دست نخورده باقی بماند، Coin Days آن ۱ خواهد بود.

تا اینجا با مفهوم Coin Days آشنا شدیم. اکنون به سراغ Destroyed به معنی نابودی و یا از بین رفتن استُ می‌رویم. همانطور که در بالا اشاره شد، هر یک روزی که یک واحد رمز ارز بیت کوین در کیف پول دست نخورده باقی بماند، Coin Days آن برابر ۱ خواهد بود؛ هر چه این کوین بیشتر هولد شود، Coin Days آن نیز افزایش می‌یابد. اما سرانجام این یک واحد بیت کوین از این کیف پول منتقل خواهد شد؛ روزی که این بیت کوین از این کیف پول خارج شود، Coin Days آن نیز صفر خواهد شد که به آن Destroyed شدن می‌گویند. تمامی این فرآیند توسط شاخص Coin Days Destroyed محاسبه و اندازه‌گیری می‌شود.

چرا شاخص Coin Days Destroyed مهم است؟

همانطور که در ابتدای مقاله به آن اشاره شد، این شاخص بیشتر برای محاسبه حجم معاملات و تراکنش‌های بیت کوین مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مشخص شدن اهمیت این شاخص حالت زیر را در نظر بگیرید.

یکی از نهنگ‌های بیت کوین، ۱,۰۰۰ روز پیش تعداد ۱۰۰ واحد بیت کوین را خریداری کرده و تمام آن را وارد کیف پول خود می‌کند. نهنگ دیگری ۱۰ روز پیش، تعداد ۱۰۰ واحد بیت کوین را خریداری کرده و در کیف پولش نگهداری می‌کند. امروز هر دو تصمیم می‌گیرند تا بیت کوین‌های خود را از کیف پولشان خارج کنند. اگر صرفا به حجم تراکنش‌ها توجه کنیم؛ حجم تراکنش‌های بیت کوین این دو نهنگ مجموعا ۲۰۰ واحد بیت کوین است.

تحلیلگران معتقدند که رفتار این دو نهنگ را نباید به صورت یکسان ارزیابی کنیم. کسی که ده روز بیت کوین خود را هولد کرده با کسی که نزدیک به سه سال به بیت کوین‌های خود دست نزده، یکسان نیستند. در نتیجه برای درک بهتر رفتار پول هوشمند، نهنگ‌ها و سرمایه‌گذاران بلند مدت در بازار، به جای محاسبه حجم چرا شاخص شارپ مهم است؟ تراکنش‌های روزانه بهتر است از شاخص CDD استفاده کنیم.

بسیاری از صاحب‌نظران و تحلیلگران خبره بازارهای مالی اعتقاد دارند که بازار را خرید و فروش پول هوشمند جابه جا می‌کند. قیمت‌ها زمانی افزایش می‌یابند که پول هوشمند اقدام به خرید کند و برعکس، بازار زمانی ریزشی می‌شود که پول هوشمند اقدام به فروش دارایی خود کند. شاخص CDD به دنبال رصد رفتار پول هوشمند در بازار رمز ارزهاست.

متریک CDD چطور محاسبه می‌شود؟

پیش از محاسبه CDD به این نکته توجه کنید که این محاسبات برای هر UTXO (بیت کوین خرج نشده) که در زمان محاسبه این شاخص خرج می‌شود، تعریف شده است. برای محاسبه آن نیز باید مقدار بیت کوین خرج شده را در طول عمر UTXO آن مقدار ضرب کنیم. در نتیجه:

• تراکنش‌هایی که در آن کوین‌هایی با طول عمر بالا منتقل می‌شوند، عدد این شاخص را بالا می‌برند (Coin Days بیشتری را نابود می‌کنند)
• تراکنش‌هایی که در آن تعداد بالایی رمز ارز جابه جا شود، تاثیر زیادی بر شاخص CDD داشته و Coin چرا شاخص شارپ مهم است؟ Days بالاتری را از بین خواهد برد
• تراکنش‌هایی که در آن هم تعداد بالایی رمز ارز جابه جا شود و هم این رمز ارزها طول عمر بالایی دارند، تاثیر به شدت زیادی بر این شاخص خواهند داشت

کاربرد اندیکاتور CDD چیست؟

تا اینجا متوجه شدیم که شاخص CDD هر تراکنشی که در این لحظه انجام شده را رصد می‌کند؛ سپس مقدار بیت کوین منتقل شده را در تعداد روزهایی که این بیت کوین در کیف پول قبلی دست نخورده باقی مانده بود (طول عمر) ضرب می‌کند و آن را به عنوان عدد CDD ثبت می‌کند. در انتها، CDDهای همه تراکنش‌های صورت گرفته در آن لحظه را باهم جمع کرده و شاخص CDD بیت کوین در آن لحظه را نمایش می‌دهد. این نمودار عموما به صورت روزانه نمایش داده می‌شود. اما کاربرد این شاخص چیست؟ در ادامه سیگنال‌هایی که این شاخص ارائه می‌دهد را معرفی می‌کنیم:

• بالا بودن عدد اندیکاتور CDD شاید سرمایه‌گذاران بلندمدت به هدف نقد کردن بخشی از سود خود یا کاهش میزان سهم یک رمز ارز در سبدسرمایه‌گذاری خود، اقدام به جابه جایی آن رمز ارز کرده‌اند. اگر این تراکنش از سمت این کیف پول به کیف پول یکی از صرافی‌ها انجام شده باشد، به معنی افزایش فشار فروش در بازار و کاهش قیمت آن رمز ارز در بازار است.
• رشد تدریجی اندیکاتور CDD و افزایش ادامه دار آن به این معناست که هولدرهای قدیمی بیت کوین در حال خرج کردن موجودی خود و انتقال آن‌ها هستند. در روندهای صعودی بازار، اندیکاتور CDD عموما صعودی و افزایشی است. زیرا هولدرهای قدیمی و یا سرمایه‌گذاران درشت از تقاضای بوجود آمده در بازار برای فروش تدریجی دارایی‌های خود استفاده می‌کنند. این روند تدریجی افزایش شاخص CDD عموما در نزدیکی قله‌های قیمتی، High جدیدی در نمودار خود ایجاد می‌کند.
• پایین بودن عدد شاخص CDD شرایطی را نشان می‌دهد که کوین‌ها در کیف پول‌های خود دست نخورده باقی مانده و هولدرها تمایلی به جابه جایی رمز ارزهای خود ندارند. همچنین کاهش این اندیکاتور به معنی کاهش فعالیت نهنگ‌ها در بازار است.
• کاهش تدریجی شاخص CDD زمانی رخ می‌دهد که تعداد هولدرها در حال افزایش بوده و افراد با توجه به قیمت دارایی، هولدر بودن را ترجیح می‌دهند. این شرایط عموما در اصلاح‌های قیمتی در یک روند صعودی رخ می‌دهد.

اما مشاهده هر روزه این شاخص، کار منطقی به نظر نمی‌رسد. همانند همه تکنیک‌ها برای یافتن الگوهای تکرار شونده برای یک اندیکاتور، برای شاخص Coin Days Destroyed نیز باید بر اساس طول عمر کل شبکه، بازه‌هایی را تعیین کرد. وبسایت گلس نود برای شاخصCDD بیت کوین سه بازه زیر را تعریف کرده است:

• CDD بالاتر از ۵ میلیون روز: با توجه به تاریخچه قیمتی بیت کوین و عدد این شاخص برای بیت کوین، این بازه به عنوان بازه پایین شاخص CDD برای بیت کوین تعریف شده است. در این بازه کمترین میزان فعالیت هولدرها و نهنگ‌های بزرگ بیت کوین رخ داده است. طبیعتا با افزایش طول عمر شبکه بیت کوین، این بازه بالاتر خواهد رفت. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، از سال ۲۰۱۵ عموما CDD بیت کوین بالای ۵ میلیون روز بوده است.
• CDD بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون روز: عموما در روندهای صعودی، CDD بیت کوین در این بازه قرار می‌گیرد. در چنین وضعیتی هولدرهای قدیمی کمی از بیت کوین های خود را به فروش می‌رسانند در نتیجه عدد شاخص CDD را افزایش می‌دهند.
• CDD بالاتر از ۲۰ میلیون روز: این عدد به ندرت در شبکه بیت کوین مشاهده می‌شود و در نوسانات شدید قیمتی رخ داده است؛ در واقع این انتقال باعث ایجاد نوسان شدید قیمتی شده و چرا شاخص شارپ مهم است؟ اتفاقی غیرقابل پیش بینی است.

منابعی که شاخص CDD بیت کوین را ارائه می‌دهند

سایت تحلیلی Glassnode یکی از بهترین منابع برای مشاهده لحظه‌ای شاخص Coin Days Destroyed برای بیت کوین و سایر رمز ارزهاست. اما استفاده از این وبسایت رایگان نیست.

تحلیل بیت کوین با استفاده از شاخص CDD

در این بخش برای نمایش عملی کاربرد این اندیکاتور، قیمت بیت کوین را براساس شاخص Coin Days Destroyed تحلیل می‌کنیم.

نکته: در نمودارهای On-Chain عموما استفاده از نمودار روزانه کاربردی نیست و بهتر است از میانگین متحرک‌ها استفاده کنیم. گلس نود نمودار میانگین ۷ و ۳۰ روزه را پیشنهاد می‌دهد. اما نمودار ۹۰ روزه ارتباط جالبی با قیمت دارد؛ تصویر زیر میانگین ۹۰ روزه شاخص CDD بیت کوین را نشان می‌دهد.

نکته: به دلیل نداشتن اکانت اصلی گلس نود اطلاعات این نمودار بروز نیست.

تصویر بالا به اندازه کافی گویای همه چیز است. خط مشکی نمودار قیمت بیت کوین و خط نارنجی، میانگین ۹۰ روزه شاخص CDD بیت کوین است. تقریبا در تمام روندهای صعودی شاهد رشد پیوسته این چرا شاخص شارپ مهم است؟ شاخص هستیم. در سال‌های اولیه، هرگاه این شاخص به بازه ۵ تا ۱۰ میلیون روز رسیده، شاهد تشکیل قله در نمودار قیمت بیت کوین بوده‌ایم. همانطور که گفتیم با گذشت زمان طبیعتا این شاخص، فارغ از فعالیت هولدرها، افزایش خواهد یافت. زیرا تعدادی از بیت کوین‌ها یا گم شده‌اند و یا بیت کوین‌های دوران ساتوشی بوده و جابه جا نمی‌شوند. پس این شاخص مدام افزایش می‌یابد.

روند صعودی قیمت بیت کوین در سال ۲۰۱۷ به ثبت قله ۲۰ میلیون روز در شاخص CDD همزمان بوده است. نکته بسیار جالب در مورد این نمودار، از سال ۲۰۲۰ تا اوایل سال ۲۰۲۱ است؛ که با افزایش قیمت بیت کوین، این شاخص کاهشی است. این نشان می‌دهد که هولدرهای بیت کوین در این بازه قیمتی، هیچ تمایلی به فروش و انتقال دارایی خود نداشتند. شاید یکی از دلایل رشد مداوم قیمت در سال ۲۰۲۰، خشک شدن عرضه از سمت هولدرها و نهنگ‌های بیت کوین بوده است.

سخن پایانی

شاخص Coin Days Destroyed یکی از متریک‌ها و مولفه‌های مهم در تحلیل آن‌چین شبکه‌های بلاک چین و رمز ارزهای آن‌هاست. با استفاده از اندیکاتور CDD می‌توان فعالیت هولدرها و نهنگ‌های دانه درشت بیت کوین را زیر نظر گرفت. هر چه عدد این شاخص پایین‌تر باشد نشان دهنده افزایش تعداد هولدرها و عدم تمایل هولدرهای قدیمی به فروش بیت کوین است و برعکس هرچه این شاخص افزایش یابد، نشان می‌دهد که نهنگ‌ها و هولدرهای قدیمی، بیت کوین‌های خود را از کیف پول‌های خود خارج می‌کنند که ممکن است منجر به افزایش فشار و در نتیجه کاهش قیمت بیت کوین شود.

خطر شارژ دستوری بورس

دنیای‌اقتصاد - محمدامین خدابخش : بورسی‌ها چهار روز متوالی است که نمایی سبز در تالار شیشه‌ای مشاهده می‌کنند؛ اما آمار نشان می‌دهد این سبزی، دستوری و ماحصل فشارهای دستوری به نهادهای مالی است. عملکرد سهامداران فعال حاکی از آن است که صندوق‌های با درآمد ثابت نقش ویژه‌ای در خرید سهام در روزهای اخیر داشته‌اند و برخلاف ماهیت خود ریسک بالایی را تحمل می‌کنند.

دادوستدهای روز سه‌‌‌شنبه نیز با رشد نماگر اصلی بورس تهران ادامه یافت و حالا بورسی‌‌‌ها برای چهارمین روز متوالی نمایی سبز در تابلوی تالار شیشه‌‌‌ای مشاهده می‌کنند. این نمای سبز اما آنگونه که باید نتوانست فعالان بورسی را خشنود کند چراکه بسیاری با اتکا به آمار و ارقام بر این اعتقاد بودند که این سبزی، دستوری و ماحصل فشارهای دولتی به نهادهای مالی برای نگه داشتن قیمت سهم‌‌‌ها در محدوده مثبت تابلو است.

آمارها نیز نشان می‌دهد در 2روز کاری گذشته، خالص تغییر مالکیت سهام به سمت حقوقی‌‌‌های بازار بوده است. آنگونه که عملکرد سهامداران فعال در هر نماد نشان می‌دهد صندوق‌های با درآمد ثابت نقش ویژه‌‌‌ای در خرید سهام طی دو روز گذشته داشته‌‌‌اند. این در حالی است که بررسی بازده صندوق‌های با درآمد ثابت و قوانین معیوبی که در خصوص آنها در بیش از یک سال گذشته به جریان افتاده است حکایت از وجود خطری بالقوه برای کلیت بازار سهام دارد. نبود نظارت بر صندوق‌های درآمد ثابت و ضعف در چارچوب‌‌‌های کنترل ریسک سبب شده در برخی از این صندوق‌ها بازده‌‌‌های منفی به ثبت برسد و احتمال افزایش ابطال یونیت‌‌‌های معاملاتی را شاهد باشیم؛ عاملی که می‌تواند بر نرخ بهره در بازار اثر مثبت و بر قیمت سهام اثری منفی به جا بگذارد.

جای خالی حضور غیرمستقیم

صعود قیمت‌ها در بازار سرمایه طی سال‌های اخیر سبب شد تا این بازار رشد کمی قابل‌توجهی را در طول بازه زمانی چهار سال اخیر شاهد باشد. با این حال تمامی ساختارها در طول این مدت آن‌طور که انتظار می‌‌‌رفت، بهبود نیافت. این در حالی است که در سال‌های قبل و هم‌زمان با رشد قابل‌توجه شاخص‌های بازار سهام جای خالی سرمایه‌گذاری غیرمستقیم بیشتر حس می‌شد و همین امر سبب شده بود تا توصیه‌های زیادی از سوی کارشناسان بازار سرمایه حول محور لزوم هدایت مردم به سرمایه‌گذاری غیرمستقیم شکل بگیرد. در آن زمان مشکل این بود که سهولت دریافت کد بورسی و همزمانی آن با رونق قابل‌توجه معاملات سهام سبب شده بود بسیاری از مردم بدون در نظر گرفتن پیش‌نیازهای لازم برای سرمایه‌گذاری همچون سواد مالی و پایش مداوم سبد دارایی خود اقدام به سرمایه‌گذاری مستقیم در بازار سرمایه کنند. با ریزش شاخص کل بورس هر چه عقبگرد دماسنج بازار سهام شدت می‌‌‌گرفت، نیاز به سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در بازار یاد شده هم بیشتر مورد توجه مردم قرار می‌گرفت و همین امر سبب شد بخش اعظمی از سرمایه خارج شده در یک سال و نیم گذشته وارد صندوق‌های سرمایه‌گذاری به‌ویژه صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله شود.

با این حال صِرف خروج سرمایه به سمت این صندوق‌ها سبب نشد آب رفته به جوی بازگردد و بورسی‌‌‌ها شاهد وضعیتی معقول‌‌‌تر نسبت به گذشته باشند. بر این اساس حدود 18 ماه گذشته در حالی سپری شده که روند ریزشی بازار بخش زیادی از سهامداران را در ضررهای سنگین فرو برده است. ریزش یاد شده از سویی دیگر سبب شده سهامداران با روند کاهشی بسیار فرسایشی و نوسانی مواجه شوند؛ نوسانی که بیش از هر چیز ناشی از عدم‌تدبیر مسوولان بوده و به سبب اتخاذ تصمیمات غیرکارشناسی و نسنجیده به آن دامن زده شد. در این میان آنچه که توانسته تا حد زیادی فعالان بازار سرمایه اعم از حقیقی و حقوقی را با مخاطره و دلسردی چرا شاخص شارپ مهم است؟ مواجه کند ناتوانی مسوولان در اصلاح وضعیت به نحوی مطلوب و در مقابل اتخاذ تصمیماتی دفعی و اغلب غیر‌قابل بازگشت (از لحاظ آثاری که داشته) است که موجب شده اعتماد شکل‌‌‌گرفته به کارآیی بازار سرمایه و امنیت آن تا حد زیادی از بین برود.

متغیر غایب از تصمیم

یکی از مسائلی که در طول این مدت نادیده گرفته شده مقوله کنترل ریسک بوده که به سبب نیاز سیاستگذاران حوزه کلان و سازمان بورس و اوراق بهادار در سال‌های اخیر به خوبی موردتوجه قرار نگرفته است. به‌رغم اینکه در امیدنامه صندوق‌های درآمد ثابت مساله سرمایه‌گذاری در دارایی‌های کم ریسک نظیر اوراق قرضه و سپرده بانکی ۱۰۰‌درصد مورد تاکید قرار گرفته است، اما بستر فعالیت‌‌‌ آنها به واسطه دستورات دولتی به آسانی تغییر کرده و طبیعتا ریسکی مضاعف به این نهادهای مالی تحمیل شده است. صندوق‌ها تنها با یک چرخش قلم از سوی مسوولان بلند پایه بازار سرمایه مجبور به لحاظ کردن کف ۱۵‌درصدی و سقف ۲۵‌درصدی برای خرید سهام در پرتفوی‌های خود شدند و به این ترتیب برای همیشه با کنترل ریسک مطابق با آنچه که در بسیاری از کشورهای دنیا مرسوم است خداحافظی کردند.

این مساله در حالی روی داد که در همین مدت ریزش بازار سرمایه بسیاری از سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر پیشین را به افرادی محتاط بدل کرده بود که برای حفظ ارزش دارایی خود نیاز به مدخل‌های کم ریسکی برای ورود سرمایه داشتند. این افراد که در روزهای رونق بازار دعوت کارشناسان بازار سرمایه به ابزارهای کم‌ریسک‌تر نظیر صندوق‌های سرمایه‌گذاری را شنیده بودند در ادامه برای کنترل ریسک خود و حفظ ارزش دارایی، سپردن سرمایه‌های خود به صندوق‌ها را آغاز کردند. بررسی‌ها حکایت از آن دارد که اقبال بازار نسبت به صندوق‌ها در سال‌جاری بسیار بیشتر از سال‌های اخیر بوده است. با این حال عامل کنترل ریسک در حال حاضر چندان در تصمیمات صندوق‌ها محلی از اعراب ندارد.

در روزهای گذشته بارها شاهد این بودیم که نه تنها در مقیاس ماهانه بلکه در برش زمانی یک ساله نیز عملکرد صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت، منفی شده است، این در حالی است که در میان تمامی صندوق‌های سرمایه‌گذاری این نوع از صندوق‌ها به طور پیش‌فرض کمترین ریسک را دارند. اما واقعا چه اتفاقی در صندوق‌ها افتاده است؟

بی‌ثباتی درآمد ثابت

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد افزایش کف و سقف سرمایه‌گذاری صندوق‌های درآمد ثابت در بازار سهام پس از آن روی داد که بازار سهام با حجم قابل‌توجه عرضه سهام و نزولی شدن قیمت‌ها مواجه شد. سیاستگذاران که در آن زمان خود مردم را به بازار دعوت کرده بودند در همان روزهای ابتدایی با تغییر در‌سازوکار صندوق‌های درآمد ثابت و مقرر کردن کف 15‌درصد و سقف 25‌درصد برای سرمایه‌گذاری در سهام در عمل صندوق‌های یاد شده را از درآمد ثابت به صندوق‌های مختلط تبدیل کردند. این به آن معنی است که با در نظر گرفتن شرایط فعلی سه نوع صندوق سرمایه‌گذاری در سهام، مختلط (در سهام و اوراق) و درآمد ثابت (در اوراق قرضه و سپرده بانکی) در چارچوب قانون، دیگر وجود خارجی ندارد. سقف یاد شده، صندوق‌های درآمد ثابت را به سمتی سوق داد که بر اساس آن دیگر حداقل ریسک را نداشته باشند و درآمد آنها هم ثابت نباشد. چراکه در صورت رعایت قانون یاد شده هر نوع نوسانی در قیمت سهام می‌تواند در بازده این صندوق‌ها نوسانی شدید ایجاد کند.

این در حالی است که در تمامی کشورهای دنیا مساله کنترل ریسک به‌رغم آنکه برای خود شرکت‌ها هم از اهمیت زیادی برخوردار است برای کلیت اقتصاد نیز از سوی ناظر بازار موردتوجه قرار می‌گیرد. در واقع این توجه به حدی زیاد است که کنترل‌هایی مضاعف را به نهادهای مالی تحمیل کرده و سعی می‌کند ریسک‌پذیری خود مدیران را هم به حداقل برساند. این در حالی است که در ایران نه‌تنها چنین پیش شرطی برای ناظر بازار وجود ندارد بلکه خود سازمان بورس در عمل سرمایه‌گذاران نهادی را با دست خود به لبه پرتگاه برده و ریسکی مضاعف را به آنها تحمیل کرده است. چنین رویکردی در حالی در دولت قبلی اتخاذ شده و دولت کنونی نیز آن را ادامه می‌دهد که خالص ارزش دارایی این صندوق‌ها در آخرین آمار سال‌جاری که از تارنمای مرکز پردازش اطلاعات مالی ایران استخراج شده نشان می‌دهد که ارزش روز دارایی این صندوق‌ها 383 هزار میلیارد تومان است و هر نوع تحمیل ریسک به آنها می‌تواند اثرات فاجعه‌باری برای مردم، صندوق‌ها و حتی بازار سهام داشته باشد.

زیان ناممکن!

تمامی مردم امروزه بازار سرمایه را بازاری پر ریسک می‌دانند که نمی‌شود در آن بی‌گدار به آب زد. این مساله تنها محدود به ایران هم نیست و در تمامی کشورها حتی آنهایی که نوسان قیمت اندکی را در اقتصاد و بازارهای خود تجربه می‌کنند هم صادق است. اما در هر بازار مالی یک ابزار وجود دارد که بازده آن به بازده بدون ریسک نزدیک است. این بازار که همان صندوق با درآمد ثابت است عموما به ندرت پیش می‌آید که وارد محدود زیان شود.

آن هم نه فقط در بازارهایی با نرخ بهره بالا بلکه در بازارهای با بهره نزدیک به صفر و مدیریت ریسک داخلی ضعیف. مسلما در ایران هم می‌توان زیان‌ده شدن صندوق‌ها را به همین مساله ارتباط داد.‌ بررسی‌ها نشان می‌دهد که زیان سرمایه‌گذاران در این خصوص تا حد زیادی به دلیل رها کردن مدیریت ریسک از سوی ناظر بازار است. در روزهایی که نرخ بازه تا سررسید برای برخی از اوراق از 24‌درصد هم فراتر رفته و اوراق دولتی با بهره نزدیک به 22‌درصد به فروش می‌رسند قاعدتا نباید شاهد زیان صندوق‌ها باشیم مگر آنکه آنها در حوزه مدیریت ریسک به حال خود رها شده باشند.

در حال حاضر یافته‌های «دنیای‌اقتصاد» موید این نکته است که در نخستین روز هفته جاری از مجموع 97 صندوق درآمد ثابت موجود، 7 صندوق زیان یک یا بیش از یک‌درصد داشته‌‌‌‌اند. یکی از این صندوق‌ها حتی در بازه سالانه نیز زیان داشته که البته می‌توان امید داشت با توجه به حجم بالای سهام در اختیار خود طی روزهای رونق (در صورت ادامه داشتن) این زیان را جبران کند. با این حال مشخص نیست که چرا باید در اقتصادی که نرخ بهره واقعی تا حد قابل‌توجهی منفی است و تورم نیز رقمی بالای 40‌درصد را اختیار کرده، امن‌ترین ابزار سرمایه‌گذاری غیرمستقیم تا این حد غیر‌قابل اطمینان باشد.

بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» حاکی از آن است که در ابتدای هفته جاری 21 صندوق بازده سالانه زیر 15درصد داشته‌اند و 41 شرکت در بازده سالانه از دستیابی به سود سپرده بانکی هم ناتوان بوده‌اند. این در حالی است که آخرین خریداران اوراق دولتی، بازدهی در حدود 98/ 21درصد را به دست آورده‌اند. با این وجود در ابتدای هفته جاری بازده ماهانه برای کم‌ریسک‌ترین ابزار بازار سرمایه در برخی صندوق‌ها به منفی 5/ 4درصد هم رسیده است.

دود ابطال در چشم همه

اما مساله صندوق‌های درآمد ثابت تنها به زیان آنها و افرادی که به آنها اعتماد کرده‌اند محدود نمی‌شود. مشکل اصلی اینجاست که با منفی شدن بازده این صندوق‌ها و زیان سرمایه‌گذاران امکان ابطال در آنها افزایش یافته و در نتیجه آنها مجبور هستند تا هم سهام خود را در شرایط منفی بازار بفروشند و هم اوراق خود را بنا بر پیش‌‌‌فرض فعلی بتوانند به کف و سقف مقرر پایبند باشند. مشکل اما اینجاست که نبود نظارت جدی سبب شده این صندوق‌ها همان سقف و کف را هم رعایت نکرده و ریسک فعالیت خود را با افزایش سهام بالاتر ببرند. از سویی دیگر اگر مدیریت ریسک در خود صندوق ضعیف باشد حتی با فرض نگهداری سهام زیر کف یاد شده، صندوق با افزایش ابطال مجبور به فروش اوراق می‌شود. در چنین حالتی به جز افزایش عرضه سهام عرضه اوراق هم در بازار بدهی افزایش یافته و کاهش قیمت آن نرخ بهره را افزایش می‌دهد.

افزایش نرخ بهره ارزش دارایی را با کاهش مواجه کرده و به جز قیمت اوراق، قیمت سهام را هم کاهش می‌دهد. کاهش یاد شده در شرایطی محقق می‌شود که در طول یک سال و نیم گذشته فعالان بازار سهام با فرض زیان بار بودن افزایش نرخ بهره بارها به دولت برای عرضه اوراق در بازار اعتراض کرده‌اند. در واقع می‌توان اینطور گفت که حتی اگر فرض نادرست بی‌توجهی دولت به بورس که پیش‌تر مطرح شده درست باشد، خود ‌سازوکار داخلی بازار هم به نحوی نیست که نرخ بهره در مواقع غیر‌ضروری افزایش نیابد. چنین مساله‌ای از آن جهت در شرایط رونق فعلی بازار حائز اهمیت است که در نظر داشته باشیم حمایت حقوقی از بازار سهام را نمی‌توان تا ابد ادامه داد و هر آن ممکن است با پا پس کشیدن حقوقی‌ها از بورس، مجددا شاهد سیر نزولی قیمت‌ها و در نهایت کاهش بازده صندوق‌ها، افزایش عرضه اوراق، رشد نرخ بهره و فشار بیشتر بر بازار سهام باشیم. در آن شرایط دیگر نمی‌توان به بازگشت اعتماد به بورس دل خوش کرد. با توجه به مسائلی که مطرح شد باید صبر کرد و دید که آیا گوش شنوایی برای کمک به سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز در بازار سرمایه وجود دارد؟ آیا متولیان بازار سهام برای برگشتن از تصمیم غلط اسلاف خود راهی‌سنجیده و عملی در اختیار دارند یا مانند گذشته و همان‌طور که در خصوص تصمیماتی نظیر محدود کردن بیشتر حجم مبنا و دامنه نوسان دیده شد با افزودن مشکلی بر مشکلات فعلی، صرفا با فرمول «هر چه پیش آید خوش آید» در دفترهای کاری گذران عمر خواهند کرد؟

نرخ بهره چیست؟ تاثیر نرخ بهره در بازار فارکس

نرخهای بهره توسط بانک فدرال رزرو یا بازده اوراق قرضه، که با توجه به شرایط بازارهای مالی مشخص می شوند، تعیین می شود. به زبان ساده، نرخ بهره درصدی از اصل سرمایه است که توسط وام دهنده برای استفاده از پولش دریافت می شود. منظور از اصل سرمایه، مبلغی است که وام داده شده است.
نرخ بهره بر هزینه وام، تاثیر می گذارد. در نتیجه، آنها یا به اقتصاد سرعت می بخشند و یا آن را کند می کنند. فدرال رزرو، نرخ بهره را برای دستیابی به رشد اقتصادی ایده آل، مدیریت می کند.

بانک ها و موسسات دیگر برای اینکه تجارت سودآوری داشته باشند، از شما بهره می گیرند. در واقع آنها با نرخ کمتری نسبت به نرخی که شما را شارژ می کنند، به شما وام می دهند. و همین مسئله برای آنها تولید ثروت می کند.

موسسات کارتهای اعتباری از کالاها و خدماتی که شما خریداری می کنید، بهره می گیرند. شرکتها یا موسساتی هم که در کار وامهای خرید مسکن می باشند در ازای پولی که به شما برای چرا شاخص شارپ مهم است؟ خرید مسکن قرض می دهند، بهره می گیرند.

بانک ها و خزانه داری ایالات متحده امریکا به سرمایه گذارانی که پولهای شان را در حساب های پس انداز، سپرده های دارای گواهی، اوراق قرضه بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت می گذارند، بهره می پردازد. در این گونه موارد، سرمایه گذاران پولشان را به بانک ها یا خزانه داری، قرض می دهند.

مطالبی را که با هم در این مقاله آموزشی بررسی خواهیم کرد، به شرح زیر است:

مفهوم نرخ بهره، اهمیت نرخ بهره، نرخهای بهره چگونه تعیین می شوند، منظور از نرخ بهره منفی چیست، رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری، عوامل تاثیر گذار بر نرخهای بهره، انواع نرخهای بهره و نحوه محاسبه آنها، تاثیرات نرخهای بهره بالا در مقابل نرخهای بهره پایین و نتیجه گیری.

مفهوم نرخ بهره

نرخ بهره، یا هزینه قرض کردن پول است یا پاداش پس انداز آن، که، به عنوان درصدی از مبلغ قرض گرفته شده یا پس انداز شده، محاسبه می شود. نرخ بهره وام، به طور معمول به صورت سالانه قید می شود که به نرخ درصد سالانه (APR) معروف است.

اهمیت نرخ بهره

ممکن است همیشه متوجه آن نباشیم اما نرخ بهره نقش مهمی در زندگی روزمره ما دارد و می تواند بر قدرت خرید ما تأثیر بسزایی بگذارد. روند کلی نرخهای بهره می تواند تأثیر عمده ای بر سرمایه گذاری شما داشته باشد بنابراین به عنوان یک سرمایه گذار، توجه کردن به این نکته خیلی مهم است.

بهره، هزینه ای است که از قرض گیرنده برای استفاده از آن دارایی خاص، اتخاذ می شود. بر اساس وبسایت Investopedia، دارایی های قرض گرفته شده، شامل: پول نقد، کالاهای مصرفی، وسائل نقلیه و املاک می باشند.

زمانی که خریداران ملک، قصد خرید خانه ای را دارند، از بانک ها وام دریافت می کنند. از وامهای دیگر به عنوان مثال، برای: خرید ماشین، لوازم خانگی یا پرداخت هزینه های تحصیلی، استفاده می شود.

بانک ها هم می توانند تبدیل به یک قرض گیرنده شوند، بدین شکل که، زمانی که یک فرد پولش را در حساب پس انداز یک بانک می گذارد، در واقع سرمایه اش را که پول نقدش بوده است به بانک مربوطه، قرض داده است. در نتیجه بانک ها به خاطر پولی که سرمایه گذار به بانک قرض داده، به او بهره پرداخت می کنند.

سپس بانکها از پول قرض (وام) گرفته شده سرمایه گذار، برای تامین وام هایی با نرخهای بهره بالاتر، استفاده می کنند و مجددا با همان پولهای سرمایه گذاران، به افراد دیگر با نرخهای بالاتر، وام پرداخت می کنند. سود بانکها هم از تفاوت بین آنچه پرداخت و دریافت می کنند، نشات می گیرد.

از دیگر نکات مهمی که نشانگر اهمیت نرخهای بهره است، تاثیر اوراق قرضه کوتاه مدت خزانه داری روی نرخهای بهره است.

نرخهای بهره چگونه تعیین می شوند؟

نرخهای بهره توسط فدرال رزرو یا نرخ صندوقهای فدرال، یا بازده اوراق قرضه که تمام اینها هم توسط وضعیت بازار مشخص می شوند، تعیین می شود. فدرال رزرو، نرخ صندوق های فدرال را به عنوان معیاری برای نرخ بهره کوتاه مدت، تعیین می کند.

نرخ وجوه چرا شاخص شارپ مهم است؟ فدرال رزرو، همان چیزی است که بانک ها برای وام های شبانه از یکدیگر دریافت می کنند. بانکها سایر بانکها را، بهترین مشتریان خود می دانند.

بازده اوراق قرضه خزانه هم با تقاضای بازارهای مالی، نسبت به اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده، که در حراج ها به فروش می رسند، تعیین می شود. تحت برخی شرایط دشوار اقتصادی، تقاضا برای اوراق قرضه افزایش پیدا می کند.

هنگامی که سرمایه گذاران مایل به پرداخت هزینه های بیشتری برای این اوراق قرضه خزانه داری هستند، نرخ های بهره پایین می آیند. شرایط خاصی هم وجود دارند که در آنها نرخهای بهره افزایش پیدا می کنند، مثل بهبود شرایط اقتصادی، و این امر، اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده را کاهش می دهد.

حال اینکه چطور این نرخ ها عمل می کنند هم مهم است. وقتی فردی از یک بانکی پول قرض می گیرد، نرخ بهره بانکی، شامل تمام قسمت های پرداخت نشده این وام یا تراز کارت اعتباری او می شود و آن فرد باید حداقل در هر دوره ترکیبی، بهره آن وام را بپردازد. و اگر نپردازد، بدهی معوق این فرد حتی اگر شروع به پرداخت مابقی بدهی کند، افزایش پیدا می کند.

نرخهای بهره بانکی بسیار رقابتی هستند و نرخ وام و پس انداز آنها، با هم متفاوت هستند. اگر بانکی متوجه این قضیه شود، که فرد وام گیرنده از لحاظ اعتباری برای بانک پر ریسک می باشد، از آن فرد بهره بیشتری دریافت می کند. به همین دلیل است که نرخهای بالاتری را به وام های گردان، مانند کارت های اعتباری، اختصاص می دهند.

نرخ بهره ای که بانک به دارنده یک حساب پس انداز می پردازد، معمولاً بسته به شرایط بازار که توسط فدرال رزرو تشخیص داده می شود، تعیین می شود.

منظور از نرخ بهره منفی چیست؟

نرخ بهره در واقع همان هزینه ای است که برای قرض گرفتن باید پرداخت شود. به طور متعارف همیشه وام گیرنده بابت پولی که وام می دهد، بهره ای دریافت می کند. مثال واضح آن هم، زمانی است که شما مبلغ اضافه ای پول در اختیار دارید و قصد دارید تا آن را در بانکی نگه دارید. بانک مورد نظر در اینجا، قرض گیرنده، و شما قرض دهنده محسوب می شوید.

نتیجتا اینکه شما بابت پولی که به بانک قرض می دهید، بهره مشخصی دریافت خواهید کرد که به آن نرخ سود بانکی گفته می شود. مثال ساده دیگر، وام ها است. زمانیکه شما از بانک برای خرید مسکن یا خودرو، وام دریافت می کنید و در واقع در حال قرض گرفتن از بانک هستید، بابت این وام، باید بهره ای را به بانک پرداخت کنید. شاید تعجب کنید که زمانهایی هم وجود دارد که وام دهنده به جای گرفتن بهره از وام گیرنده، باید خودش نرخ بهره ای هم پرداخت کند.

به این نرخ بهره، نرخ بهره منفی گفته می شود. این نرخهای بهره منفی معمولا توسط بانکهای مرکزی و سایر بدنه های نظارتی آنان، اعمال می شود. بانکهای مرکزی این کار را در زمانهایی که نقدینگی کاهش پیدا کرده اعمال می کنند. زمانهایی که مصرف کنندگان، پول زیادی در اختیار دارند و حاضر نیستند تا چرخ اقتصاد به گردش در بیاید، آن پولها را خرج کنند.

رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری چیست؟

سطح سرمایه گذاری در اقتصاد به تغییرات نرخ بهره بسیار حساس است. به طور کلی، اگر نرخ بهره بالا باشد، سرمایه گذاری کاهش می یابد. برعکس، اگر نرخ بهره پایین باشد، سرمایه گذاری افزایش می یابد. این همبستگی معکوس در درک رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری، بسیارنکته مهم و کلیدی است.

کارهایی مثل تحصیلات، زیرساخت یا توسعه کسب و کار مستلزم صرف هزینه است. اگر نرخ بهره پایین باشد، دانشجویان، دولت ها و مشاغل می توانند پول مورد نیاز خود را ارزان تر وام بگیرند. وقتی نرخ بهره بالا باشد، سرمایه گذاری گران تر می شود. با گران شدن پول وام، مشاغل، دولت ها و افراد شروع به کند کردن برنامه های سرمایه گذاری خود می کنند.

شرایط اقتصادی ممکن است انتظارات سرمایه گذاران را تحت تأثیر قرار دهد. در یک اقتصاد قوی، وام گیرندگان انتظار دارند شرایط خوب ادامه یابد بنابراین ممکن است راحت تر وام بگیرند و به طور بالقوه نرخ بهره را افزایش دهند. با این حال در شرایط ضعیف اقتصادی، عکس این قضیه صادق است.

عوامل تاثیرگذار بر نرخهای بهره

عوامل متعددی می توانند روی نرخهای بهره تاثیر بگذارند. یکی از آنها تقاضا برای پول است. در یک اقتصاد در حال رشد، تقاضا برای پول زیاد است. از کارخانجات و شرکتهای تولیدی برای پیشرفت و توسعه گرفته تا شهروندان برای خرید مسکن و اتومبیل و غیره، همه به پول نیاز دارند. در نتیجه هرچه تقاضا برای پول افزایش یابد، نرخهای بهره هم بالاتر می روند.

عامل تاثیرگذار بعدی، عرضه پول است. مانند هر کالای دیگری، زمانیکه عرضه پول افزایش یابد، سایر موارد به همان قیمت باقی می مانند در نتیجه، نرخهای بهره کاهش می یابد. شرایطی هم وجود دارد که در آن سرمایه گذاران راه های جذابی برای سرمایه گذاری ندارند و اوراق قرضه یا سپرده ها را دنبال می کنند. اگر در آن لحظه تقاضایی برای پول وجود نداشته باشد، نرخ بهره کاهش می یابد.

عامل بعدی، کسری بودجه و استقراض دولت است. کسری بودجه، ناشی از فراتر رفتن هزینه های دولت نسبت به درآمدش است. برای تأمین این کسری، دولت به استقراض روی می آورد. به عنوان بزرگترین وام گیرنده در اقتصاد، میزان استقراض دولتی بر تقاضای پول تأثیر می گذارد و به نوبه خود نرخ بهره را کاهش می دهد.

فاکتور بعدی تورم است. قیمت همه کالاها با در نظر گرفتن افزایش قیمتهای عمومی در اقتصاد که به آن تورم می گویند، تعیین می شود. نرخ بهره هم که قیمت پول است، از این قاعده مستثنی نیست. عامل بعدی بانک مرکزی است. مثلا در زمانهای رونق اقتصادی، بانک مرکزی ممکن است روی مهار تورم تمرکز کند و نرخهای بهره را افزایش دهد.

انواع نرخهای بهره و نحوه محاسبه آنها

موسسات وام دهنده، نرخهای ثابت یا متغیری را برای وامهای خود اخذ می کنند. نرخهای ثابت تا پایان سررسید وام، باقی می مانند. در ابتدا بیشتر پرداخت های شما شامل پرداخت های مربوط به نرخ بهره است. ولی با گذشت زمان، وام گیرنده، درصدهای بیشتر و بیشتری را از اصل سرمایه پرداخت می کند. به عنوان مثال وام مسکن معمولی، نمونه ای از یک وام با نرخ بهره ثابت می باشد.

نرخهای متغیر، با نرخ اصلی (Prime Rate) تغییر می کنند. این نرخ، بهره ای است که یک موسسه، از بهترین وام گیرندگان خود دریافت می کند. نرخ اصلی هم براساس نرخ وجوه فدرال رزرو تعیین می شود. این هم همان نرخ بهره ای است که فدرال رزرو از بهترین مشتریان بانکی خود، دریافت می کند.

ولی در کل سه نوع نرخ بهره وجود داد:

1. نرخ بهره ساده
2. نرخ بهره تعهدی
3. نرخ بهره مرکب

نرخ بهره ساده یا عادی همان نرخ سودی است که به وام شما تعلق گرفته است و از حاصل ضرب سود روزانه در مبلغ اصلی وام شما ضرب در، تعداد روزهایی که باید وام را پرداخت کنید به دست می آید. مثلا اگر یک دانشجویی مبلغ 18000 دلار وام با نرخ بهره سالانه 6% بگیرد، و قرار باشد مثلا ظرف 3 سال وامش را پرداخت کند، فرمول به این شکل است: نرخ بهره ساده مساوی است با حاصل ضرب اصل وام در نرخ بهره سالانه در عدد 3 که در اینجا می شود: 3 * 6% * 18000 که مساوی است با 3240 دلار.

نرخ بهره تعهدی سود انباشته ای است که تا پایان دوره پرداخت نشده است. اگر وامی نیاز به پرداخت ماهانه (در پایان هر ماه) داشته باشد، سود این وام به طور پیوسته در طول ماه جمع می شود. اگر هزینه نرخ بهره در هر ماه 30 دلار باشد، این وام هر روز 1 دلار سود در بر می گیرد که پس از رسیدن به پایان ماه، نیاز به پرداخت دارد.

نرخ بهره مرکب هم به معنی بهره در بهره است. در نرخ بهره ساده فقط اصل سرمایه و سودی که به آن تعلق می گرفت، وجود داشت ولی در این نوع بهره، سود مرکب از اصل و سودهای انباشته شده دوره های قبل هم استفاده می کند به عبارتی: سود مرکب برابر است با مجموع مبلغ سپرده و سود آن در پایان دوره زمانی مشخص منهای مبلغ سپرده در حال حاضر. فرمول اصلی آن به این شکل است: = [P (1 + i) n ] – P و = P [(1 + i) n – 1].

در این فرمول P اصل سرمایه، i درصد اسمی نرخ بهره سالانه و n تعداد دوره دریافت سود است.

مثال: فرض کنید وام 3 ساله ای به مبلغ 10000 دلار با نرخ بهره مرکب سالانه 5% دریافت کردید. مبلغ سود حاصل این وام چقدر است؟

$10,000 [(1 + 0.05) 3 – 1] = $10,000 [1.157625 – 1] = $1,576.25

مفهوم نرخ درصد سالانه APR

نرخ درصد سالانه، کل هزینه وام است که شامل نرخ بهره و دیگر هزینه ها می باشد. بیشترین هزینه ها معمولا،ً هزینه هایی است که فقط یکبار اعمال می شوند و به آنها واحد (Points) گفته می شود. بانک آن را به عنوان درصد واحدی از کل وام، محاسبه می کند. نرخ درصد سالانه همچنین، شامل هزینه های دیگر مانند: هزینه های کارگزار و هزینه های بستن قرارداد نیز، می شود.

هر دو این نرخهای بهره و نرخ درصد سالانه، هزینه های وامها را به شما نشان می دهند. نرخ بهره، مبلغی را که شما هر ماه پرداخت می کنید را نشان می دهد و نرخ درصد سالانه هم، کل هزینه های وام، مادامی که تمام شود را، نشان می دهد.

تاثیرات نرخهای بهره بالا در مقابل نرخهای بهره پایین

نرخهای بهره بالا، تاثیرات منفی بر اقتصاد دارند چرا که باعث گران تر شدن وامها می شوند. وقتی نرخهای بهره بالا باشند، تعداد کمی از مصرف کنندگان و مشاغل، توانایی وام گرفتن را دارند که این مسئله، رشد اقتصاد را کند می کند.

این مسئله در عین حال، مردم را تشویق به پس انداز کردن نیز می کند زیرا، مبالغ بیشتری در ازای سپرده هایی که پس انداز کرده اند، دریافت می کنند. این امر، پول را از اقتصاد خارج کرده و رشد اقتصاد را کند می کند.

به همین منوال هم، نرخهای بهره پایین، تاثیرات معکوسی بر اقتصاد دارد. به عنوان مثال، نرخهای پایین وام ها، تقاضا برای خرید مسکن را افزایش می دهند که این مسئله قیمت مسکن را افزایش می دهد.

نرخهای پس انداز کاهش پیدا می کنند و سرمایه گذاران، پولهایشان را وارد داراییهایی که سوددهی و بازده بالاتری مثل سهام ها، دارند، می کنند. اساساً نرخ های بهره پایین، نقدینگی را افزایش می دهد که این امر به توسعه اقتصاد، کمک می کند.

نتیجه گیری

اغلب مصرف کنندگان و سرمایه گذاران این سوال را می پرسند که:

حالا که نرخهای بهره پایین، مزایای بیشماری دارد، چرا فدرال رزرو، همیشه نرخهای بهره را پایین نگه نمی دارد؟

به طور کلی این قضیه از طرف دولت ایالات متحده، فدرال رزرو، برخی از کسب و کارها و مصرف کنندگان، که نرخهای بهره پایین تر را ترجیح می دهند، یک امر پذیرفته شده می باشد. دولت آمریکا از نرخهای بهره پایین تر استقبال می کند چرا که، بدین گونه برای اداره کشور، مقادیر زیادی پول قرض می کند.

به عنوان مثال، شرکتهای بزرگ سرمایه دار، مانند غولهای بزرگ تکنولوژی، نرخهای بهره پایین تر را ترجیح می دهند همچنین، مصرف کنندگانی که به دنبال خرید مسکن، اتومبیل، لوازم زندگی و لباس به صورت اعتباری هستند هم، از نرخهای بهره کمتر، با جان و دل استقبال می کنند.

اما با تمام این اوصاف بانک ها، به دنبال نرخهای بهره بالاتر هستند چرا که با این ابزارها و توسط وام دادن به مشتریانشان، کسب سودهای آنچنانی می کنند. اما نرخهای بهره پایین تر، می توانند باعث ایجاد نرخ بهره شوند. اگر نقدینگی در اقتصاد خیلی زیاد شود، آن وقت تقاضا از عرضه سبقت گرفته و قیمتها افزایش می یابند.

همیشه مقدار اندکی تورم، برای اقتصاد مفید است چرا که نمایانگر رشد اقتصادی است اما، تورم افسار گسیخته، خانمان سوز است و به ضرر اقتصاد می باشد.

برچسب انرژی چیست؟

بارها درباره برچسب انرژی و کاربرد آن شنیده ایم، اینکه برچسب انرژی چیست؟ و اصل عملکرد آن روی لوازم الکترونیکی به چه صورت است، سوال خیلی از افراد می باشد. مزیت استفاده از این برچسب و تبلیغات گسترده ای که خیلی وقت ها از این محصول شنیده می‌شود، افراد را به دانستن اینکه برچسب انرژی چیست؟ ترغیب می کند. در این مطلب علاوه بر پاسخ به سوال برچسب انرژی چیست؟ محور های کاربردی این محصول را نیز معرفی و موارد استفاده آن ها را بیان می کنیم.

شکل ظاهری برچسب انرژی چیست؟ این برچسب به صورت یک کاغذ کوچک روی لوازم الکترونیکی نصب می‌شود، که اطلاعاتی از دستگاه روی آن نوشته شده است. تحقیق درباره برچسب‌های استاندارد روی وسایل چرا شاخص شارپ مهم است؟ مصرفی در منازل از جمله مواردی است، که اهمیت شناخت برچسب انررژی را پر رنگ می کند. برای داشتن اطلاعات بیشتر درباره برچسب های انرژی تا اتمام این مطلب با ما همراه باشید.

برچسب انرژی چیست؟

برچسب انرژی را که به صورت یک لیبل کاغذی است روی دستگاه های الکترونیکی می چسبانند، یک سری اطلاعات مهم مربوط به شرکت سازنده دستگاه، مدل ، میزان انرژی که مصرف می کند و علائمی درباره بهینه و مناسب کارکردن دستگاه روی آن ثبت شده است. این برچسب با هدف کنترل و صرفه جویی در مصرف انرژی تولید و در لوازم الکترونیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. شاخص انرژی بر روی این برچسب ها بر اساس حروف A تا G نمایش داده می‌شود، که هر کدام از این حروف دارای رنگ مخصوص به خود از سبز تا قرمز هستند. حرف A در برچسب انرژی که با زمینه سبز پررنگ نمایش می‌یابد، نشان‌دهنده کمترین مصرف انرژی و بیشترین کارایی وسیله و حرف G که با رنگ قرمز مشخص می‌شود، نشانه وسایل دارای بیشترین مصرف و کمترین کارایی است.

اهمیت و مزیت استفاده از برچسب انرژی

توجه به برچسب انرژی درج شده روی لوازم الکترونیکی جزو مواردی است، که در خرید بسیار موثر می باشد. بنابراین توجه به این که برچسب انرژی چیست؟ و در هر لوازم الکترونیکی نشانگر چه مواردی است، بسیار اهمیت دارد. چند مورد از مزیت استفاده از برچسب انرژی بصورت زیر می باشد:

• به انتخاب درست و آگاهانه در هنگام خرید کمک می‌کند.
• مصرف کنندگان را با میزان کارایی و بازدهی لوازم آشنا می‌کند.
• به بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش هزینه انرژی مصرفی کمک می‌کند.
• میزان آلودگی محیط زیست را کاهش می‌دهد.
• اطلاعات مهمی را درباره هر وسیله برقی در اختیار خریدار می‌گذارد.

انواع و کاربرد برچسب انرژی

برچسب انرژی تقریبا درکلیه لوازم الکترونیکی قابل کاربرد می باشد، به عنوان نمونه کاربرد برچسب انرژی را در تعدادی از لوازم پر مصرف الکترونیکی رابیان می کنیم و همین طور به استفاده از این برچسب در ماشین اشاراه می‌کنیم.

برچسب انرژی یخچال

بیشترین نوع برچسب های انرژی مربوط به یخچال می‌باشد. یا بهتر است، بگوییم اولین نوع آشنایی با برچسب انرژی کاربرد آنها در یخچال بوده است. با تبیلغ برچسب انرژی یخچال ذهن خیلی از افراد به سمت اینکه برچسب انرژی چیست؟ کشانده است. مواردی که روی برچسب انرژی یخچال و فریزر این دو لوازم پر مصرف برقی درج می‌شود؛ به صورت زیر است:

• شرکت سازنده و مدل یخچال و فریزر
• مصرف برق یخچال و فریزر به کیلو وات ساعت در سال
• حجم نگهداری مواد تازه به لیتر
• حجم نگهداری مواد منجمد به لیتر
• ردیف و کلاس منطقه جغرافیایی و آب و هوایی

بررسی نوع عملکرد برچسب انرژی یخچال سامسونگ، از پر بازدید ترین موارد این نوع برچسب انرژی می باشد.

برچسب انرژی کولر گازی

یکی از دغدغه افراد برای خرید کولر گازی و اسپیلت مصرف بالای برق این لوازم است، که در این حالت با یک انتخاب هوشمندانه و نصب برچسب انرژی روی این لوازم برقی تا حد بالایی توانسته اند، در مصرف انرژی و برق صرفه جویی کنند. نکاتی که روی چرا شاخص شارپ مهم است؟ برچسب انرژی کولر نوشته شده است:

• مدل کولر گازی
• میزان عملکرد دستگاه بر اساس کیلو وات
• میزان سرمایش خروجی کولر گازی در حالت بیشترین درجه یا قدرت
• میزان هوای خروجی دستگاه در حالت بیشترین قدرت کولرگازی
• عملکرد کولرگازی در هر یک از حالت های سرمایشی (کولر گازی ها) و گرمایشی (کولرگازی هایی که دو حالت دارند مانند اسپلیت)
• میزان سر و صدای موتورکولر گازی

برچسب انرژی ساختمان

برچسب انرژی در ساختمان گواهی نامه ای است، که توسط بازرس ویژه تاییده شده و ثبت می گردد، در حال حاضر کمترین ساختمانی در کشورمان وجود دارد، که دارای برچسب انرژی باشد. برای اینکه ساختمانی مجوز داشتن این برچسب را داشته باشد، باید یک سری الزامات را براساس قانون ثبت شده رعایت نماید. این گواهی نامه برچسب انرژی در ساختمان بر اساس طراحی و ساخت ساختمان داده می شود.

برچسب انرژی خودرو

خودرو هم جزو دسته وسایلی است که برچسب انرژی دارد؛ کاربرد برچسب انرژی در اینجا بر اساس انرژی مصرفی اتومبیل است. بیشتر در خودرو‌های هوشمند و برقی کاربرد دارد، ولی در خودرو های بنزینی هم برای صرفه جویی در مصرف انرژی استفاده می‌شود. موارد بررسی در برچسب انرژی خودرو به صورت زیر می‌باشد:

• برند و مدل خودرو
• وزن؛ نوع سوخت و نوع ماشین (سواری-باری-کامیون)
• مصرف سوخت درون شهری و برون شهری
• مصرف تولید گاز دی اکسید کربن، آلاینده ها به گرم در کیلومتر

تفاوت مصرف انرژی a و a+ چیست؟

ابتدا با گروه انرژی a آشنا شویم، در سال 2010 درجه کیفیت مصرف انرژی در گروه A به سه زیر گروه a+،a++، a+++، تقسیم شد، که این نوع انرژی بعنوان بهترین سطح مصرف انرژی نام گرفت. اما تفاوت بین این گروه a و a+ در چیست؟ شاخصی که به عنوان معیار در نظر گرفته شده، بدین شکل است که لوازمی که در گروه a+ هستند، انرژی کمتری مصرف می کنند. وبه همین ترتیب برای موارد دیگر هم ادامه دارد.

برچسب انرژی a+++ چیست؟

یکی از موارد مهم درمبحث برچسب انرژی چیست؟ شناخت انواع برچسب انرژی می باشد. در این بخش به آشنایی برچسب انرژی a+++ می‌پردازیم، محصولاتی که این برچسب را بروی خود نصب شده دارند، یعنی کمترین میزان مصرف انرژی را داشته و بسیار مقرون به صرفه هستند. این برچسب به عنوان بهترین رتبه از میزان مصرف انرژی شناخته شده است.

چرا برچسب انرژی مهم است؟

برچسب انرژی در کنار تمام موارد گفته شده یک شناسنامه برای لوازم الکترونیکی شما محسوب می شود، اینکه بدانیم چه لوازمی را با چه ویژگی هایی خریداری می کنیم، یک نکته مثبت و موثر در استفاده درست، بهینه و کارآمد از این لوازم می باشد.