کریپتوکارنسی چیست؟

تمامی حقوق برای پارس رسانه محفوظ است | Nazarex.ir

رمز ارز یا کریپتوکارنسی Cryptocurrency چیست؟

لطفا وارد شده یا عضو شوید تا بتوانید دیدگاهی ارسال نمایید

لطفا وارد شده یا عضو شوید تا بتوانید سوال بپرسید

1 پاسخ

لطفا وارد شده یا عضو شوید تا بتوانید دیدگاهی ارسال نمایید

به NazarEx.ir خوش آمدید
در مورد رمزارزها و ارزهای دیجیتال
راحت بپرسید ، پاسخ دهید و امتیاز کسب کنید و جایزه بگیرید !

تمامی حقوق برای پارس رسانه محفوظ است | Nazarex.ir

رمزارز یا کریپتوکارنسی(cryptocurrency) چیست؟

رمزارز نوع جدیدی از ارز یا ارز دیجیتال است که از رمزنویسی و تکنیک‌های کامپیوتری پیشرفته استفاده می‌کند. رمزارزها برای عدم کریپتوکارنسی چیست؟ وابستگی به نهادهای مرکزی که پول را صادر و کنترل می‌کنند ایجاد شده‌‌اند.

درگاه‌های پرداخت آنلاین مرسوم و سنتی متعلق به سازمان‌ها هستند. آنها پول‌ شما را برای خودتان نگه می‌دارند و هر زمانی که بخواهید آن را خرج کنید باید از آنها بخواهید از طرف شما پول‌تان را انتقال دهند.

در دنیای رمزارزها، نهاد یا سازمانی وجود ندارد. شما، دوستانتان و هزاران نفر دیگر می توانید با اجرای رایگان نرم‌افزارهای مربوط، به عنوان بانک خود عمل کنید. شما مستقیماً و بدون نیاز به واسطه می‌توانید با دیگران ارتباط برقرار کنید!

دیجیتال بودن رمزارزها، ارسال بدون واسطه آ‌‌ن‌ها به هر نقطه از جهان را در عرض چند ثانیه امکان‌پذیر می‌کند. همچنین مانند هر ارز دیگری، می‌توانید آنها را با کالا و خدمات مبادله کنید. همان کاری که امروزه با ارزهای مرسوم و سنتی مانند یورو یا دلار انجام می‌دهیم.

مفهوم کریپتو کارنسی چیست و از کجا آمده است؟

"ارز رمزنگاری شده (کریپتو کارنسی) چیست؟" سوال ساده‌ای به نظر می‌رسد، اما نمی‌توان پاسخی ساده داد. کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه کریپتو (crypto) به معنی رمزنگاری و کارنسی (currency) به معنی ارز تشکیل شده است و یکی از اصطلاحات مهم دنیای ارزهای دیجیتال است.

• تمرکززدایی و کاهش تورم
• کریپتو در حال حاضر
• بنابراین کریپتو چیست؟

اقتصاد آنلاین – حسین قطبی؛ این روزها کمتر کسی را پیدا می‌کنید که کریپتوکارنسی چیست؟ در مورد بیت‌کوین، اتریوم و سایر رمزارزها چیزی نشنیده باشد و به خرید ارز دیجیتال فکر نکرده باشد. محبوبیت رمزارزها روز به ‌روز در حال افزایش است و این روند به تحولی عظیم در سیستم مالی کریپتوکارنسی چیست؟ پولی دنیا تبدیل شده است. اگرچه ارز دیجیتال و کریپتوکارنسی شباهت‌هایی با یکدیگر دارند، اما چند تفاوت اساسی بین آنها است. مفهوم کریپتو نسبتاً جدید است، زیرا تنها از سال 2008 وجود داشته است، زمانی که وایت پیپر معروف از ساتوشی ناکاموتو که اکنون بیت‌کوین (BTC) را در دنیایی نامعلوم نتیجه داده است، منتشر شد. با این حال، طی چند سال بعد، به سرعت رشد کرده و تغییر کرده است. به طوری که اکنون کریپتو مبنایی برای صنعتی است که هزاران نفر را استخدام می‌کند و برای بسیاری ثروت هنگفتی تولید می‌کند.

ریشه‌های کلمه

در اصل اصطلاح «crypto» مخفف «کریپتوکارنسی» است، کلمه‌ای که در ابتدا به دلیل استفاده از رمزنگاری در استخراج بیت‌کوین برای توصیف این رمزارز استفاده می‌شد. رمزنگاری شامل حل پازل‌ها و شکستن کدها است، چیزی که کامپیوترها در آن بسیار خوب و کارآمد هستند و بیت‌کوین با حل مسائل پیچیده ریاضی با دشواری فزاینده‌ای، در رایانه‌ها استخراج می‌شود. بنابراین بیت‌کوین یک ارز با منشاء رمزنگاری و در نتیجه یک ارز رمزنگاری شده است. با این حال دو عنصر وجود دارد؛ "کریپتو" و "ارز" که بخش دوم نیز مهم است. بیت‌کوین به عنوان یک ارز، یک وسیله مبادله، چیزی که می‌تواند برای خرید کالاها و خدمات استفاده شود، طراحی شده است.

تمرکززدایی و کاهش تورم

بخشی از جذابیت بیت‌کوین برای متخصصان بیت‌کوین این بود که این رمزارز یک ارز دیجیتال غیر متمرکز بود که امکان جایگزینی به اصطلاح ارزهای فیات، آنهایی که توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی کنترل می‌شوند، با ارزی که توسط کاربرانش ایجاد و کنترل می‌شود را فراهم می‌کرد. از نظر آنها، این مزیت کاهش تورم را نیز به همراه داشت. یک محدودیت از پیش تعیین شده برای تعداد بیت‌کوین‌هایی که می‌توانست وجود داشته باشد، وجود داشت و استخراج آن‌ها به مرور زمان سخت‌تر می‌شد. این بدان معنا بود که یک بیت‌کوین، با فرض پذیرش درجاتی، به ناچار با گذشت سالها ارزشمندتر می‌شود.

با رشد اقتصاد، کالاها و خدمات بیشتری در دسترس هستند. در یک اقتصاد سنتی، دولت‌ها و بانک‌های مرکزی از افزایش عرضه پول پیشی گرفته و اساساً پول بیشتری چاپ می‌کنند. با این اتفاق، ارزش واقعی هر واحد پول، مثلاً هر دلار آمریکا، کاهش می‌یابد. به همین دلیل است که همان خانه‌ای که ممکن است، هنگام خرید والدین شما حدود 50.000 دلار هزینه داشته باشد، اکنون ممکن است 500.000 دلار یا بیشتر قیمت داشته باشد و یک قرص نان که در دهه 1970 25 سنت قیمت داشت، اکنون 3 تا 5 دلار است. بیت‌کوین از جهاتی برعکس ارزهای سنتی مانند دلار آمریکا است. آنها ارزش خود را با چاپ بیشتر از دست می‌دهند و قیمت کالاها و خدمات را بر حسب دلار بالا می‌برند، در حالی که بیت‌کوین ارزش خود را افزایش می‌دهد. اگر یک دلار را نگه دارید، مثلاً پنجاه سال بعد به میزان قابل توجهی کمتر خرید می‌کند. با این حال، اگر یک بیت‌کوین را نگه دارید، با وجود نوسانات، با آن یک بیت‌کوین در آینده بیشتر می‌توان خرید کرد.

کریپتو در حال حاضر

با گذشت زمان، اصطلاح "کریپتو" تقریباً به هر توکن دیجیتالی اشاره می‌کند که برخی از آنها به عنوان ارز در نظر گرفته نمی‌شوند. بسیاری از توکن‌های صادر شده در حال حاضر به صورت رمزنگاری استخراج نشده‌اند. عرضه و ارزش آنها در عوض به برخی از عملکردهای واقعی گره خورده است و در آن‌ها رمزنگاری فقط برای محافظت از زنجیره بلوکی که معاملات را ثبت می‌کند، استفاده می‌شود. اینها به عنوان توکن‌های کاربردی شناخته می‌شوند و ارزش و صدور آنها می‌تواند بر اساس مواردی مانند؛ حجم وام یا کاربردهای عملی باشد.

واضح است که کاربرد رایج این کلمه اکنون از ریشه خود منحرف شده است. این برای توصیف هر ارز یا توکنی است که خارج از محدوده دولت‌ها یا بانک‌های مرکزی جهان صادر می‌شود. هر کسب ‌و کار مالی که خارج از همان محدوده‌ها وجود داشته باشد، به عنوان شرکت‌های مالی غیر متمرکز یا شرکت‌های غیر متمرکز شناخته می‌شود و به عنوان بخشی از صنعت کریپتو دیده می‌شود. در این مورد نیز رابطه آنها با ارزهای دیجیتال به معنای واقعی کلمه گاهی اوقات در بهترین حالت مماس است.

بنابراین کریپتو چیست؟

همانطور که می‌بینید، "کریپتو چیست؟" آنقدر که به نظر می‌رسد به یک سوال ساده نزدیک نیست. از نظر متخصصان و صاحب نظران، کریپتو به ارزهایی اطلاق می‌شود که کشف آنها به رمزنگاری وابسته است. اما زبان یک امر ثابت نیست و در هر زمانی تکامل می‌یابد و به‌ ویژه در هنگام توصیف یک مفهوم جدید به سرعت این کار را انجام می‌دهد. استفاده از اصطلاح "کریپتو" هنوز در حال تکامل است و احتمالاً برای مدتی ادامه خواهد داشت. با این حال حداقل در حال حاضر، بهترین تعریف آن این است که به عنوان ارزی که خارج از سیستم‌های پولی سنتی وجود دارد و از یک زنجیره بلوکی برای ثبت سوابق و صنعتی مبتنی بر آن محصولات استفاده می‌کند، شناخته شود.

سلب مسئولیت: سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و سایر عرضه‌ اولیه‌های آن‌ها (ICO) بسیار پرخطر و گمانه زنی است و این مقاله توصیه‌ای از طرف اقتصاد آنلاین یا نویسنده به عنوان سیگنالی برای خرید یا فروش رمزارزها تلقی نمی‌شود. از آنجایی که موقعیت هر فردی منحصر به فرد است، همیشه باید قبل از تصمیم گیری مالی با یک متخصص واجد شرایط مشورت شود.

تاثیر امور مالی غیر متمرکز یا دیفای بر صنعت کریپتوکارنسی چیست؟

تاثیر امر مالی غیر متمرکز یا دیفای بر صنعت کریپتوکارنسی چیست؟

ارزهای دیجیتال را می‌توان به عنوان یک نوع دارایی تعریف کرد که مستقل از هر مرجع نگهداری مرکزی (مانند بانک یا دولت) است و به عنوان یک وسیله مبادله از طریق یک شبکه کامپیوتری عمل می‌کنند. ایده چنین وسیله‌ مبادله‌ای در دهه 1980 مطرح شد و به تدریج پس از بحران‌های مالی فراوان و اشتباهات موسسات مالی متمرکز مانند بانک‌ها برای مردم اهمیت یافت. اولین رمز ارز جهان یعنی بیت کوین پس از یک بحران مالی بزرگ در سال 2008 منتشر شد و در شبکه بلاک چین به عنوان اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز جهان اجرا شد. در این مقاله به تاثیر امر مالی غیر متمرکز یا دیفای بر صنعت کریپتوکارنسی می‌پردازیم.

بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر (مانند لایت کوین، اتریوم و غیره) در سال‌های بعد از آن پیروی کردند، اما این ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز از هدف اصلی ایجاد خود کوتاهی کردند و به عنوان یک ابزار جایگزین پذیرفته‌شده برای مبادله برای ارزهای صادر شده توسط بانک‌ها و دولت‌ها عمل می‌کنند. یکی از دلایل این شکست این واقعیت بود که هر ارز دیجیتال فقط در بلاک چین خود مفید بود.

در نهایت توسعه‌دهندگان ارزهای دیجیتال شروع به درک این موضوع کردند که باید برای تسهیل پذیرش ارزهایشان توسط مردم، استفاده‌ای برای آنها ایجاد کنند. این امر منجر به ایجاد کالاهای دیجیتالی مانند NFT (توکن‌های غیر قابل تعویض) و اقلام بازی شد که می‌توان با استفاده از ارزهای دیجیتال معامله کرد. اما اگر قرار بود ارزهای رمزنگاری شده به طور گسترده توسط افراد واقعی مورد استفاده قرار گیرند، باید برنامه های کاربردی دنیای واقعی مانند ارزهای فیزیکی داشته باشند. از این رو، در کنار کالاهای دیجیتال، فناوری‌هایی وارد توسعه شدند تا خدمات مالی دنیای واقعی مانند وام، بیمه، صرافی و غیره را به دنیای غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال وارد کنند. چنین فناوری هایی در مجموع به عنوان DeFi (امور مالی غیرمتمرکز) شناخته می‌شوند.

انگیزه پایدار برای تبدیل ارزهای رمزنگاری شده به وسیله ای مناسب برای انجام تراکنش های مالی و پس از آن گنجاندن این ایده به عنوان DeFi، در حال تبدیل ارزهای جدا شده اولیه و دلخواه به یک جهان معنی دار از موجودیت ها با ارزش و عملکرد است. این جهان به طور فزاینده سالم، وحدتی است که به سرعت در حال تکامل است و تأثیرات دیفای بر شکل‌گیری آن مورد توجه قرار گرفته است.

اهمیت دیفای چیست؟

اصطلاح DeFi در سال 2018 در چت بین توسعه دهندگان اتریوم ابداع شد، اما این ایده برای مدت طولانی وجود داشته است و می‌توان آن را به عنوان یکی از الهام بخش های توسعه ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین شناسایی کرد. هدف دیفای اساسا ارائه خدمات مالی بر روی بلاک چین بر اساس مبادلات همتا به همتا کریپتوکارنسی چیست؟ است. این فرآیند شامل انطباق خدمات مالی سنتی از سازمان های مالی متمرکز (CeFi) (بانک ها) است.

در امور مالی متمرکز، مصرف کنندگان برای دسترسی به هر گونه خدمات مالی از دریافت وام گرفته تا تجارت سهام و اوراق قرضه، باید از طریق تعدادی واسطه مالی مراجعه کنند. این واسطه‌ها مانند بانک‌ها، صرافی‌ها و وام دهندگان نیز درصدی از هر تراکنش مالی را به عنوان سود به دست می‌آورند و این باعث می‌شود خدمات مالی گران، سود کمتر و دسترسی به آن دشوار باشد. از این رو، مزیت اصلی DeFi این است که این افراد واسطه را در تراکنش‌های مالی حذف می‌کند و به افراد علاقه‌مند اجازه می‌دهد تا مستقیماً خدمات مالی را به روشی در دسترس، باز و شفاف معامله کنند.

آیا دیفای ارزهای دیجیتال را متحول می‌کند؟

محبوبیت دیفای در حال افزایش است و این تحولات دنیای رمزارز را متحول می‌کند که در زیر به آنها پرداخته می‌شود.

دنیای واقعی از ارزهای دیجیتال استفاده می‌کند

ارزهای رمزنگاری شده در ابتدا توسط اکثر مردم به عنوان محصولات محدود و دلبخواهی از افکار واهی با استفاده بسیار کم در دنیای واقعی دیده می‌شدند. این به دلیل این واقعیت بود که آنها غیرقانونی بودند و در نتیجه هیچ حمایتی از هیچ سازمان قابل اعتمادی نداشتند. دیفای کل این روایت را با الهام گرفتن از ایجاد آژانس های رمزنگاری و خدمات پشتیبانی شده رمزنگاری تغییر داد که در واقع می‌توانند برای مردم در دنیای واقعی مفید باشند. این خدمات عبارتند از وام های دارای پشتوانه کریپتو که در آن شخص کریپتو را به عنوان وثیقه برای گرفتن وام سپرده گذاری می کند (BarnBridge)، بازی های بلاک چین پولی که مشاغلی در دنیای واقعی ایجاد می‌کنند (Bitsport)، پلتفرم بیمه غیرمتمرکز که در آن شخص حق بیمه کریپتو را برای پوشش ریسک در دارایی های دنیای واقعی یا بلاک چین می‌پردازد (Nexus Mutual) و غیره.

با توجه به این موارد استفاده در دنیای واقعی، کشورهایی مانند السالوادور و کوبا بیت کوین را به عنوان یک وسیله مبادله در سال 2021 به رسمیت شناختند و ارز دیجیتال را به پول قانونی تبدیل کردند.

کالاهای دیجیتال مبتنی بر بلاک چین

Defi یک مرز تجاری کاملاً جدید را در بلاک چین در ایجاد و تجارت کالاهایی مانند سکه، NFT، اقلام بازی و غیره تسهیل کرد. این کسب درآمد از دنیای دیجیتال اساساً فناوری بلاک چین را از یک وسیله مبادله به یک اکوسیستم تجاری کامل تبدیل کرد. بلاک چین اکنون مانند املاک دیجیتالی است که هم از مبادله ارزها، هم تجارت کالاها و هم از ایجاد بازار پشتیبانی می‌کند.

استیبل کوین ها

سکه پایدار یا استیبل کوین یک ارز دیجیتال است که ارزش آن به یک ارز یا کالای واقعی جهان (مثلاً طلا) گره خورده است، بنابراین ارزش نسبتاً ثابتی به آن می‌دهد. سکه‌های پایدار برای رفع نوسانات (افزایش و کاهش مداوم ارزش) مشکل ارزهای دیجیتال معرفی شدند که باعث شد مردم به جای پول، با آن‌ها بیشتر شبیه سهام (سهام) رفتار کنند. این به این معنی است که مردم ارزهای دیجیتال را به امید فروش آن‌ها در زمان افزایش ارزش و خرید آن‌ها در صورت کاهش ارزش نگه می‌دارند. با معرفی سکه های پایدار، مردم در واقع می‌توانند بدون نگرانی از تغییر ارزش، پول خود را به عنوان رمزنگاری پس انداز کنند.

فناوری زنجیره متقابل (پل های رمزنگاری)

این توانایی انتقال ارز دیجیتال از یک بلاک چین به کریپتوکارنسی چیست؟ بلاک چین دیگر است. معمولاً یک سکه دیجیتال فقط در بلاکچینی که روی آن اجرا می‌شود قابل انتقال است. به عنوان مثال بلاک چین بیت کوین با بلاک چین پرکاربرد اتریوم که فقط از توکن های ERC-20 پشتیبانی می‌کند متفاوت است. از این رو، تا همین اواخر امکان تبدیل بیت کوین به اتریوم از طریق پل های متقابل وجود نداشت که به این انتقال اجازه می‌دهد تا تراکنش های بیشتری را در دنیای کریپتو تسهیل کند.

این یکی از بزرگترین تاثیرات دیفای بر روی ارزهای دیجیتال است، زیرا تکامل ارز دیجیتال را از یک وسیله مبادله در یک بلاک چین به وسیله ای برای تبادل در بین بلاک چین تسهیل کرده است. این قابلیت به محدودیت های Isolation در ارزهای دیجیتال پایان می‎دهد. همچنین امکان انتقال سکه ها یا توکن ها را بین برنامه های غیرمتمرکز (Dapps) در بلاک چین های مختلف فراهم می‌کند.

DAO (سازمان های خودمختار غیرمتمرکز)

DAO سازمانی است که توسط کاربران Dapps تشکیل شده است که خود را از طریق قرارداد هوشمند بدون هیچ کنترل مرکزی اجرا می‌کند. یک DAO توسط افرادی که مایل به سرمایه گذاری در آن هستند تامین می‌شود. آنها توکن هایی را بر اساس اندازه سرمایه گذاری خود دریافت می کنند و از این توکن ها برای رای دادن در مورد آنچه DAO در بلاک چین تبلیغ می‌کند استفاده می‌شود. پس از آن می‌توان از پول جمع آوری شده برای تامین مالی پروژه هایی استفاده کرد که با اهداف DAO هماهنگ هستند.

پیام رسانی غیر متمرکز

پیام‌رسانی بخشی جدایی‌ناپذیر از اینترنت بوده و در صنعت بلاک چین در حال استفاده است. پیام‌رسانی غیرمتمرکز به کاربران شبکه بلاک چین اجازه می‌دهد تا پیام‌ها را بدون سرور مرکزی مبادله کنند. به دلیل ارتباط مستقیم همتا به همتا، ایمن تر و مقرون به صرفه تر است. بسیاری از پروژه های بلاک چین در حال حاضر روی سرویس های پیام رسانی درون زنجیره ای کار می‌کنند که در نهایت می‌تواند از تعاملات خارج از زنجیره پشتیبانی کند.

با همه این پیشرفت‌ها، به راحتی می‌توان دید که فناوری بلاک چین به عنوان یک اینترنت فعال‌تر و پویاتر و کامل‌تر برای دستگاه‌هایی که برنامه‌های غیرمتمرکز دارند، رشد می‌کند و DeFi در حال تبدیل صنعت ارز دیجیتال به یک وحدت است.

همه چیز در مورد کریپتوکارنسی و کاربردهای آن

احتمالاً این روزها واژه‎هایی مانند ارز دیجیتال، کریپتوکارنسی یا رمز ارز زیاد به گوش شما هم خورده است؛ کریپتوکارنسی نوعی پول اینترنتی یا مجازی است که برای تأمین امنیت آن از علم رمز نگاری یا کریپتوگرافی استفاده می‎شود زیرا رمز گشایی رمز ارزها بسیار دشوار و حتی غیرممکن است.

در واقع کریپتوکارنسی از دو کلمه کریپتو به معنای رمز نگاری و کارنسی به معنی پول یا ارز دیجیتال تشکیل شده است. اولین و معروف‌‎ترین کریپتوکارنسی که حتماً بارها نام آن را شنیده‎اید، بیت کوین است. به دلیل تقاضای زیاد برای معاملات ارزهای دیجیتال، تصمیم گرفتیم تا در این مقاله درباره کریپتوکارنسی، تاریخچه آن، نقاط قوت و ضعف آن و سایر موضوعات مرتبط، مطالبی را ارائه دهیم، پس با ما همراه باشید.

فهرست عناوین مقاله :

کریپتو کارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی یا رمز ارز به گروهی از پول‌های مجازی یا دیجیتال می‌گویند که در آن‌ها از رمزنگاری یا کریپتوگرافی برای تراکنش‌های مالی استفاده می‎شود؛ به گونه‎ای که رمزگشایی آن‌ها دشوار و حتی غیرممکن است. این نوع ارزها معمولاً به وسیله مرکز خاصی کنترل نمی‌شوند، سریع و مقرون به صرفه هستند و محدودیت جغرافیایی ندارند و از همه مهم‌تر با حفظ حریم خصوصی ایجاد شده‌اند و کار می‌کنند. بیت‌کوین اولین رمز ارز کاربردی در حوزه ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۰۹ به وجود آمد و بعد از آن بیش از ۱۹۰۰ رمز ارز دیگر منتشر شد؛ جدای تعدادی از رمز ارزها که نامعتبر هستند، تعداد زیادی از آن‌ها بر جنبه‌ خاصی از بیت‌کوین متمرکز شده اند و به ارتقا و یا رفع مشکلات آن بخش پرداخته‌اند.

به طور کلی در ایجاد و انتقال کریپتوکارنسی هیچ نهاد یا شخص ثالثی دخیل نیست و توسعه دهندگان کریپتوکارنسی‎ها براساس مهندسی کامپیوتر و اصول ریاضیات پیشرفته الگوریتم‎های رمز نگاری را به وجود میاورند و کپی کردن یا جعل این پول‎های دیجیتال را غیر ممکن می‎کنند. هم چنین این پروتکل‎ها هویت کاربران کریپتوکارنسی را مخفی نگه می‎دارند.

تاریخچه کریپتوکارنسی

برای اولین بار در جنگ جهانی دوم به منظور انتقال پیام و فرمان‌های نظامی از رمزنگاری استفاده شد.

با این حال تئوری کریپتوکارنسی، به دهه های قبل، یعنی مدت‌ها پیش از پیدایش اولین ارزهای جایگزین دیجیتال وجود داشت. طرفداران اولیه کریپتوکارنسی بر این باور بودند که می‎توان با استفاده از اصول پیشرفته علوم ریاضی و کامپیوتر به حل و فصل کاستی‌های عملی و سیاسی ارزهای سنتی پرداخت.

مبانی فنی استفاده شده در کریپتوکارنسی به اوایل دهه ۱۹۸۰ بازمی‌گردد، یعنی زمانی که یک رمزنگار آمریکایی به نام دیوید لی چام، موفق به اختراع الگوریتم Blinding شد و همچنان هم از آن در رمزگذاری مدرن مبتنی بر وب، استفاده می‎شود. الگوریتم Blinding این قابلیت را فراهم کرد که مبادله اطلاعات به صورت ایمن و غیر قابل تغییر بین طرفین انجام شود و به این شکل زمینه برای انتقال ارز الکترونیکی در آینده فراهم شد. به این الگوریتم، الگوریتم پول ناپیدا (Blinded Money) هم اطلاق می‌شد.

در اواخر دهه ۱۹۸۰، دیوید چام، با کمک تعداد اندکی از افراد علاقه مند به رمز ارزها تلاش کرد تا مفهوم پول ناپیدا را تجاری کند. وی پس از اینکه به هلند نقل مکان کرد، یک شرکت انتفاعی با نام دیجی کش یا DigiCash تأسیس کرد و در آن شرکت بر اساس الگوریتم blinding واحدهای ارزی را تولید می‌کرد. کنترل DigiCash برخلاف بیت کوین و سایر رمز ارزهای امروزی، غیر متمرکز نبود به همین دلیل شرکت چام دارای انحصار کنترل عرضه این ارز دیجیتالی بود، یعنی دقیقاً چیزی شبیه به انحصار بانک‌های مرکزی در ارزهای سنتی یا فیات.

در ابتدا DigiCash به طور مستقیم با افراد سروکار داشت اما بانک مرکزی هلند ادامه فعالیت آن را متوقف کرد. به همین دلیل، DigiCash موافقت کرد که تنها با بانک‌های مجاز در زمینه خرید و فروش ارز همکاری کند و به طور جدی پتانسیل بازار خود را محدود سازد. بعدها مایکروسافت هم برای یک مشارکت سودآور که به وسیله آن به کاربران اولیه ویندوز، امکان خرید با ارز این شرکت را می‌داد، به DigiCash مراجعه کرد، اما توافقی بین این دو شرکت انجام نشد و DigiCash در اواخر دهه ۱۹۹۰ به ورشکستگی رسید.

همزمان با این اتفاقات، یک مهندس نرم‌افزار به نام وی دای، مقاله‌ای در خصوص b-money منتشر کرد. b-money در واقع معماری ارز مجازی بود و بسیاری از مؤلفه‌های اصلی کریپتوکارنسی‎های مدرن مانند هویت ناشناس و عدم تمرکز را شامل می‌شد. با این حال، b-money هیچ گاه نتوانست به عنوان وسیله‌ای برای مبادله استفاده شود. کمی پس از آن، یکی از همکاران چام، شخصی به نام نیک زابو، کریپتوکارنسی به نام Bit Gold را ایجاد کرد که به دلیل برخورداری از سیستم بلاک چین که زیر بنای بیشتر کریپتوکارنسی‎های مدرن است، قابل توجه قرار گرفت؛ با این حال، بیت گلد نتوانست مانند DigiCash مورد توجه قرار بگیرد و امروزه نیز به عنوان یک ارز مبادله‎ای از آن استفاده نمی‎شود.

DigiCash راه را برای ظهور سایر ارزهای دیجیتال باز کرد و سرمایه گذاری در معاملات مالی الکترونیکی مرسوم شد، از جمله این معاملات مالی الکترونیکی می‎توان به PayPal اشاره کرد که در طی ۱۰ سال گذشته محبوبیت زیادی به دست آورده است.

در اواخر دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در ایالات متحده، مشهورترین ارز مجازی توسط شرکتی به نام e-gold با همین عنوان ایجاد شد. این شرکت، در واقع یک خریدار طلای دیجیتال بود و مشتریان آن، جواهرات و سکه‌های طلا را به انبار e-gold ارسال می‎کردند و e-gold دیجیتال دریافت می‌کردند؛ سپس این مشتریان می‌توانستند دارایی‌های خود را با دیگر مشتریان معامله کنند یا e-gold خود را با دلار آمریکا مبادله کنند.

با وجود موفقیت‎های زیاد e-gold، برخورداری از پروتکل‌های امنیتی نسبتاً ضعیف، آن را هدف مناسبی برای هکرها و کلاه‌برداران فیشینگ تبدیل کرد و باعث شد مشتریان این شرکت در معرض خسارت‎های مالی زیادی قرار بگیرند تا اینکه این پلتفرم در اواخر دهه ۲۰۰۰ با فشارهای قانونی مواجه شد و بالاخره در سال ۲۰۰۹ به فعالیت خود پایان داد.

بیت کوین اولین کریپتوکارنسی مدرن است که در اوایل سال ۲۰۰۹ توسط شخصی به نام ناکاموتو برای عموم منتشر شد و گروهی از طرفداران آن، مبادله و استخراج بیت کوین را شروع کردند. در اواخر سال ۲۰۱۰، اولین مورد از ده‌ها کریپتوکارنسی مشابه از جمله Litecoin پا به عرصه ارزهای دیجیتال گذاشت. در همین زمان، اولین مبادلات عمومی بیت کوین هم انجام شد. در اواخر سال ۲۰۱۲، اولین تاجر عمده‌ای بود پرداخت در بیت کوین را قبول کرد، وردپرس بود و امروزه ده‌ها شرکت تجاری، بیت کوین را به عنوان یک روش پرداخت، قانونی می‎دانند.